Pups Angel 4 weken oud.
Wat groeien ze weer hard, zo zijn het nog kleine ‘molletjes’ en inmiddels zijn het alweer kleine teckeltjes. De teckelstreekjes worden zo langzamerhand al duidelijk. Pienter als ze zijn kijken ze er nu al naar uit wat ze kunnen uithalen. Zo ontdekte één van de vijf dat puppybrokjes best naast de moedermelk pasten in het menu en dat dit ook wel erg lekker was. M.a.w. je kunt dus van twee walletjes eten. Alleen blijft natuurlijk de vraag: “Hoe krijg ik er in korte tijd zo veel mogelijk?” Wat doe je dan als pientere teckel: je gaat gewoon languit in de etensbak boven op de brokjes liggen, zodat de rest er niet meer bij kan. Er is echter nog één obstakel te overwinnen: de melktandjes zijn er nog niet. Maar de oplossing dient zich al snel aan; gewoon wat langer sabbelen en dan gaat het ook prima; je kunt het brokje dan wat makkelijker doorslikken. Zo leuk en zo des teckels! Ook worden ze zich steeds meer bewust van alles wat er rondom hen heen gebeurt.
Stoeien met de rest begint al aardig dagelijkse kost te worden. En ja dat gaat er soms best hard aan toe. Op het moment dat de tandjes doorkomen, worden deze ook ingezet en ja er klinkt dan wel eens een ijselijke kreet uit de werpkist.
Over twee weken komt de chipster en dat is dan meestal ook de tijd dat de pups de werpkist gaan verlaten en deze wordt vervangen door de kamerkennel. De pups kunnen dan wat beter de kamer inkijken, zien wat meer dan in de werpkist en kunnen alvast kennis maken met de rest van de roedel. Mama Angel blijft natuurlijk als goed oplettende moeder een oogje in het zeil houden. Daarnaast blijft ze haar moederlijke taken met de grootste zorg uitvoeren. Ze poetst wat af en iedere pup krijgt een poetsbeurt. Daarnaast is ze druk bezig de pups ‘nestzindelijk’ te maken. Dit vergt toch nog de nodige training maar ze is een volhouder en zal dit uiteindelijk voor elkaar krijgen. Daarnaast moet mama ook wel eens een plasje of grote boodschap doen. Wanneer het zover is, laat ze dit duidelijk merken door op de rand van de werpkist te gaan staan met de voorpoten en geeft ze een duidelijke blaf. Voor Bert het teken dat hij haar even naar buiten moet brengen. Snel doet ze dan haar behoefte en dan snel weer terug naar binnen. Even kijken of er nog wat lekkers te scoren valt en dan weer naar de werpkist…..even een blaf….. en Bert beurt haar weer in de werpkist. Bij terugkomst even een snelle ronde langs alle pups, dan de kranten even weer op de plaats leggen – in dit geval wordt haar eten en drinkbak begraven onder de kranten – en de handdoek, waarop de pups liggen moet weer even op haar manier worden gerangschikt en dit tot droefenis van Bert, die net voor haar terugkomst alles had verschoond en weer netjes had neergelegd, zodat de werpkist er weer uitzag om door een ringetje te halen. Angel was dus duidelijk een andere menig toegedaan over de inrichting van de werpkist. Het zij zo.
Wat is er zoal gebeurd? Natuurlijk de tweede wormenkuur en ook de manicure blijft niet achterwege. De pups ondergaan dit alles gewillig. Ook staat dit weekend in het teken van de eerste puppybezoeken. De nieuwe baasje komen alvast even kijken naar hun toekomstige nieuwe huisgenoot. Ook voor ons als fokker is het altijd weer fijn en belangrijk om te zien en te horen waar de pups naar toe gaan en waar zij hun hun ‘gouden mandje’ zullen vinden. Eén gemeenschappelijke eigenschap hebben we allemaal: het teckelvirus. Gelukkig heel ongevaarlijk, maar wel plezierig.
Tot slot weer een aantal foto’s van de pups, die er inmiddels alweer heel anders uitzien dan twee weken geleden. Vergelijk ze maar met het vorige bericht.
Zo beste lezers, dit was het weer voor vandaag. De volgende episode volgt over twee weken. Tot dan!!
