Pups Indra en Julia 4 weken oud.

Wat doen ze het goed en wat groeien ze goed. Langzamerhand zij het al echte mini-teckeltjes. Ze lopen inmiddels al en de tandjes komen ook al wat door. Dit is natuurlijk iets wat je moet uitproberen en een oortje of staartje is altijd wel in de buurt. Dan hoor ik hier een kreetje, maar weet inmiddels wel dat het testobject van nu later nog wel even verhaal komt halen. Wat denken ze wel. Ze banjeren heerlijk door de werpkisten en hier en daar neemt een pup al wel eens een puppybrokje in het kleine bekje, maar dat is nog een hele klus met het nog niet volledige gebit, maar nog even en dan gaat het zeker lukken. Het Carnibest vlees is vaak zeker favoriet. Nee, vegan zijn ze niet echt, maar dit vlees bevat de benodigde vitamientjes en sporenelementen voor ze, zodat ze mooi gaan glanzen en gezonde, grotere teckels zullen worden. De grote verrassing kwam voor de pups van Julia gisteravond en voor de pups van Indra een dag later en wel ja de wormenkuur. En ze vinden het lekker, ECHT NIET! Het moet echter, maar echt wennen zal het nooit. Pestkoppen, die fokkers hoor. Toch vinden we als opgroeiende pups ze eigenlijk best wel lief. Er wordt goed voor ons gezorgd en regelmatig gedurende de dag wordt de werpkist schoon gemaakt en voorzien van schone, witte handdoeken, maar we draaien er vrolijk weer een bruin drolletje op of doen er een plasje op. Ja, we laten ze wel werken.  Toch worden we regelmatig geknuffeld en we geven ook al kusjes.

Het afgelopen weekend en even daarvoor hebben we al bezoek gehad van een aantal onze nieuwe baasjes. Onder het genot van een kopje koffie/thee of iets anders met wat lekkers erbij konden de nieuwe baasjes en de fokkers even kennis maken en was er ruimschoots de gelegenheid om alle vragen te stellen. Bert en Herma vertelde voluit over de pups en zijn dan ook echt ‘teckelverslaafd’. Toen was eindelijk het moment aangebroken om kennis te maken met de pups, die natuurlijk wel in de woonkamer in de werpkist staan, maar dusdanig hoog, zodat de nieuwe baasjes wel moesten gaan staan. Ja, toen was het hek van de dam. Als je al dat kleine grut ziet, ben je verkocht. De mama’s moesten toch wel even blaffen, want een moeder beschermt haar kroost, zoals dat hoort. De nieuwe baasjes weten dat de pups in verband met besmettingsgevaar niet mochten worden aangeraakt. Dit mag na de 1^e vaccinatie in de zesde week na de geboorte. Een ieder had daar begrip voor, maar werd ruimschoots in de gelegenheid gesteld om foto’s en filmpjes te maken. Bert, die alleen de pups vasthoudt, showde de pups als een volleerd model. De aah’s en ooh’s klonken vol op. De grote verrassing was dat met een keuze mocht maken. Dit alles netjes op volgorde van de datum op de wachtlijst. Dat is echter zo moeilijk, want ze zijn allemaal zo lief, leuk en mooi. Ik (Herma) adviseer de vrouwen meestal om te luisteren naar je onderbuikgevoel. Dat werkt meestal het beste. De keuzes zijn gemaakt en deze pups hebben inmiddels dan ook hun naam.

Hieronder nog wat foto’s van de kleine rakkertjes voorzien waar mogelijk van hun nieuwe naam of een naam door ons gegeven i.v.m. vermelding op de stamboom. Er is nog een reutje beschikbaar. Bel gerust voor meer informatie – wanneer de pups naar de nieuwe baasjes mogen of wat langer kunnen blijven i.v.m. uw geplande vakantie – of een bezoekje.