Pups Noëlle inmiddels meer dan twee weken oud.

Het gaat alweer zo snel en ze doen het geweldig. Al vaker heb ik geschreven dat als je het groeien zou kunnen horen het hier vrij lawaaiig zou zijn. De oogjes gingen ook open. Bij sommige een voor een, maar er zijn natuurlijk ook, die dat getreuzel niet zien zitten en dan ook maar allebei tegelijkertijd open. Zo lief om dan die enigszins verdwaasde blik te zien. Maar wij als mens kunnen ons dat niet voorstellen om zo vanuit het donker opeens licht te zien. Gelukkig volgt het openen van de oortjes kort daarna. Dan heb je als pup wel het geluk om te zien waar al die geluiden weg komen. Voor Bert en mij de gelegenheid om ze aan te spreken. Ik door het ‘kattenluikje’ en Bert tijdens het oppakken en knuffelen. Ik raak ze pas na de eerste enting aan. Dit om een besmetting met welke bacterie dan ook te voorkomen. Maar mijn tijd komt zeker. Het worden hopelijk net zulke knuffelkonten als onze roedel en daar staan ze dan ook om bekend. Ja, toekomstige baasjes dit zal ook voor jullie dagelijkse routine worden. Is het een straf? Nee, zeker niet. Wat is er nu fijner dan een goede en hechte band met je hond. Ik noem ze altijd mijn hondenkindjes. Die liefde, die je terug krijgt, is zo dierbaar.

Nu is het deze week niet alleen  knuffelen geweest. Ook de inmiddels befaamde wormenkuur maakt bij ons een vast tweewekelijks ritueel uit. En lekker dat ze het vinden, brrrrr. Nu kan die Herma dit allemaal wel zo mooi schrijven, maar laat het maar eens zien. Welnu baasjes op mijn verzoek heeft Bert weer wat foto’s gemaakt, zodat jullie zien dat ik niet heb gejokt. Wel hebben de pups er een zooitje van gemaakt, het was een mooie, witte schone handdoek waarop ze lagen toen de wormenkuur werd ingegeven. Ter geruststelling; dit nestje doet het behoorlijk netjes.

Voor ons breekt weer een tweetal fijne en gezellige weken aan. Zo mogen wij de komende twee weken de heerlijke pups voorstellen aan hun nieuwe baasjes. Altijd een fijn, maar ook wel een spannend zo’n eerste kennismaking. Zeker voor de baasjes, die hun nieuwe maatje mogen uitkiezen op basis van de plaats op de wachtlijst. Behalve Winter, zijnde het enige reutje, waarop zijn nieuwe baasjes al lang en geduldig hebben gewacht.

Voor nu veel lees- en kijkplezier en tot snel ziens. Over twee weken volgt een nieuw bericht met natuurlijk weer wat foto’s van Bert.